dr hab. Marek Gensler, prof. UŁ
dr hab. Marek Gensler, prof. UŁ
Z Uniwersytetem Łódzkim związany jest od 1982, najpierw jako student filologii angielskiej (ukończonej w 1987) i filozofii (ukończonej w 1989), a od 1987 jako pracownik, najpierw Katedry, a potem Instytutu Filozofii. W 1996 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych, a w 2008 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii – specjalność: historia filozofii średniowiecznej (oba na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ). W latach 1989-1990 był stypendystą Fundacji Stefana Batorego na Uniwersytecie Oxfordzkim (w Corpus Christi College), a w latach 2000-2001 stypendystą Fundacji Fulbrighta w Boston College w Chestnut Hill, Mass. (Institute of Medieval Philosophy and Theology). Od uzyskania doktoratu pełnił różne funkcje: w latach 1999-2008 Pełnomocnika Dziekana ds. programu SOKRATES/ERASMUS, w latach 2008-2012 Zastępcy Dyrektora Instytutu Filozofii UŁ, w latach 2012-2016 Dyrektora Instytutu Filozofii UŁ, a od 2016 Prodziekana do spraw nauczania Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ. Jest członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Filozofii Średniowiecznej (SIEPM) od 1993, oraz Polskiego Towarzystwa Filozoficznego od 1995 (Przewodniczącym Oddziału Łódzkiego od 2016). Brał udział w trzech grantach badawczych, a obecnie jest kierownikiem grantu NCN OPUS 12 nr 2016/23/B/HS1/00430 (357551) Problem relacji ciało-umysł w filozofii Waltera Burleya. Komentarz do „Parva naturalia” Arystotelesa (III miejsce w konkursie, 599020 zł na trzy lata). Prowadził wykłady gościnne w wielu ośrodkach naukowych na trzech kontynentach. Brał udział w licznych konferencjach naukowych w kraju i za granicą. Jest członkiem rad naukowych kilku polskich i zagranicznych periodyków. Wypromował jednego doktora i 20 magistrów. Recenzował trzy doktoraty i jedną habilitację. Zainteresowania naukowe dra hab. Marka Genslera to historia filozofii starożytnej i średniowiecznej, szczególnie filozofia XIV w., filozofia przyrody i filozofia religii. Jego hobby to muzyka klasyczna (od chorału ambrozjańskiego po Arvo Paerta, ze szczególnym uwzględnieniem klasyków wiedeńskich), oraz wędrówki (szczególnie piesze po górach).
